De afgelopen jaren schreven we een verslag van de wedstrijden en de klassementen die er de week ervoor werden verreden. Maar we merkten dat deze verslagen iedere week wel een beetje hetzelfde waren. Ook begon de motivatie af te nemen om iedere keer over hetzelfde te beginnen.
Vandaar dat we het over een andere boeg gaan proberen. Een aantal weken geleden heeft Ronald een geweldig verslag geschreven over Claude Criqueilion, wat eigenlijk niet te overtreffen is.
Misschien zijn er deelnemers die het leuk vinden om zich voor te stellen? Hoe ze in aanraking zijn gekomen met het wielrennen? Favoriete ploeg? Favoriete renner? Favoriete koers, of wat je maar kwijt wil over het wielrennen.
Je kunt het verslag dan mailen naar info@wielerjaarspel.nl
Ik (John Verschoor) keek van jongs af aan regelmatig naar de Tour de France op TV. Was pas 8 toen Joop Zoetemelk in 1980 de Tour de France won, en eigenlijk was de rare actie van Johan van der Velde waardoor Zoetemelk viel die me toen het meeste is bijgebleven.
16 augustus 1989 was de 1e echte profkoers die ik toen in het echt ben gaan kijken. Het was etappe 2a tijdens de profronde van Nederland met het CBR terrein in Dordrecht als verzamelpunt van de ploegen. Een beetje rondlopen op zoek naar bidons en koerspetjes, en al snel was het raak: een petje uit de handen ontvangen van niemand minder dan Peter Post, ploegleider van Panasonic-Isostar. Hij stond te praten met een renner met het rugnummer 27. Het duurde even voor ik wist wie dat was, helaas was er toen nog geen procyclingstats.
Het bleek om John Talen te gaan, en gelijk vanaf dat moment was dat mijn favoriete renner. Zijn ploeggenoot Jean-Paul van Poppel wist deze etappe van Dordrecht naar Huizen over 92 kilometer te winnen, John Talen eindigde op een keurige 4e plaats.
Talen was geen veel winnaar, maar heeft toch 14 keer met de bloemen als winnaar kunnen zwaaien. De GP Pino Cerami in 1988, de Scheldeprijs in 1990, een etappe in de Tirreno/Burgos en de Dauphine zijn toch wel overwinningen waar hij trots op mag zijn.
Maar ook zijn 3e plaats in 1990 in de Ronde van Vlaanderen was een aardige prestatie, dat jaar werd hij ook nog 13e in Milaan-San Remo en 10e in Parijs Roubaix.
In 1989 reed hij tijdens de Tour de France lange tijd rond in de Rode Tussensprint trui. Hij deed er alles aan om deze trui mee naar huis te mogen nemen. Maar helaas miste hij zijn etenszakje tijdens de 10e etappe (een verkorte Parijs – Roubaix versie). Geen eten en het kaarsje ging langzaam bij hem uit, hij kwam buiten de tijd over de streep.
Helaas is het petje niet meer in bezit, maar het prachtige koersshirt van Panasonic – Isostar heeft een mooie plaats in de kledingkast!
Groet John Verschoor!
